۱۳۸۹ دی ۱۱, شنبه

غم اهلی

بعضی وقتها یک غم نرم و قشنگ بدون دندونه های زبر روی وجودت چمبره می زنه و تو بی اینکه دلیلش رو بدونی لذت می بری از این سیطره و سلطه اش.امروز برای من از اون وقتهاست.
دلم می خواد بیخودی توی این غم غوطه بخورم و به تمام دوستداشتنی هام فکر کنم و عجیب دلم می خواد دوستی کنم و محبت و در کنارش تنها باشم ، تکیه بدم به شونه ای که بی دلیل کنارم هست و هر وقت که سر بلند کردم دیگه نباشه.
دوست دارم کسی کنارم باشه که لذت ببره از محبت و کنارش بودنم و بعدش دیگه فراموشش بشه همه چیز.
تمام این حس های عجیب همراه همین غم شیرین نامعلومه که من امروز حضورش رو دوست دارم و حضور بی تعلق دوست داشتنی ها رو.

۱۳۸۹ آذر ۱۵, دوشنبه

امر به معروف و نهی از منکر

این روزها بازار امر به معروف و نهی از منکر توی ادارات خیلی داغه . و من گیج شدم دوباره بین اینهمه تضاد و این همه قانون. واقعا رسیدیم به اون دوره که منکر معروف شده و معروف منکر یا نه این چیزهایی است که باید حل می کردیم.
یک عالمه چرا دارم. چرا از قوانین خدا. چرا از مرزهای بین آدمها. چرا از این همه مسک نفس ها.چرا از محدودیت ها.
این روزها باز هم گیجم اما راه خودم رو می رم .نمی دونم راه درست رو انتخاب کردم یا اون لوحه اونقدر زنگار گرفته که دیگه زدودنی نیست یا این وسوسه ها ...

۱۳۸۹ آذر ۸, دوشنبه

گاهی وقتها شعر هم می آید

حسی شبیه دلشوره

تمام لحظه های بی توام را پر کرده

و چیزی شبیه اضطراب

تمام ثانیه های انتظار آمدنت را

تو هر روز آمدنت ، حتمی است

و ماندنت با من- همیشه ناممکن

اضطرابم را پایانی است هر روزه

اما این حس شبیه دلشوره

حسی است ماندنی- در من - با نماندنت

برای همیشه
89/9/7

کتاب من

آدمها هم مثل کتابها مختلفند
یه کتاب کوچیک با یک عالمه نکته های بزرگ، یه کتاب بزرگ با نکته های کوچیک،یه کتاب به اندازه برای هر کسی یه سری نکته مهم و یک کتاب که بدون توجه به اندازه و نکته هاش، برای تو دوست داشتنی و خاصه که می تونه به دلیل این باشه که یک نکته ای داشته که تاثیر دائمی و همیشگی روی تو داشته و یا اینکه هر بار یه نکته جدید یا اینکه اصلا از ظاهرش، طراحی اش و کاغذ و بوش خوشت می یاد.
و من دوست دارم برای تو همین کتاب آخر باشم. خاص و دوست داشتنی با دلایل خاص تو.
3/7/89

۱۳۸۹ مهر ۲۵, یکشنبه

تاثیر

تا یه مادر نشدی نمی تونی بفهمی که چرا زنها بعد از مادر شدن اینقدر محافظه کار، ترسو و جون عزیز می شن و تا وقتی پدر نشدی نمی تونی بفهمی چرا مردها اینقدر خستگی ناپذیر و قوی می شن بعد از پدر شدن.

۱۳۸۹ مهر ۱۴, چهارشنبه

بهانه

این روزها چقدر بچه شده ام. این امروز لعنتی چقدر بچه شده ام .بهونه گیرو لجباز.بهونه بازیچه هامو می گیرم بهونه هم بازیهام.بهونه هرچی که نمی تونم داشته باشم.بهونه نازم رو کشیدن .اما اینجا اداره است جای بچه شدن و بچه بازی نیست. اینجا یه جای رسمیه.بدون مادر و پدر و برادری که ناز دختر کوچیکه رو بکشن. اینجا فقط مدیر هست و معاون و همکار و شاید هم یه دوست.بهانه دوستی دارم .دوستی عمیق دوستی خاص دوستی ...

چقدر بچه شده ام!!!

بهانه دستهای کوچک بچه ام را دارم. بهانه در آغوش گرفتنش و آرمیدنش. تا رسیدن به خونه راهی نیست اما نگه داشتن این پسر شیطون توی بغلم کار سختیه.

۱۳۸۹ مهر ۱, پنجشنبه

عکاسی

وقتی کارمند یه اداره لعنتی باشی یا یه کارمند لعنتی اداره دیگه کی فرصت می کنی که با فراغ بال عکاسی کنی، بنویسی ، بخونی ، زندگی کنی. کی ؟؟ اصلا کی به تو جسارت اینو داد که بری سراغ یه عشق قدیمی و دوربین دستت بگیری؟ اصلا کی میخوای بری دنبال سوژه هات؟ عکاسی خبری دوست داشتی نه؟ مستند؟ باید وقت بذاری بری دنبال خبر و سوژه. وقتشو داری نه؟ مخصوصاً صبحها که اکثر اخبار روز اتفاق می افته. خیلی رو داری که با این حال کارمندی رفتی دوربنم خریدی دختر